تراشیدن و افزودن مواد ترمیمی
یکی از نگرانی هایی که هر فردی که قصد دارد از ارتودنسی استفاده کند دارد این است که اگر مواد ترمیمی در دندان های خود داشته باشیم ارتودنسی به چه صورتی امکان خواهد داشت.در این مطلب هدف بر این قرار گرفته است که شما را درباره این موضوع آشنا کنیم.
در روش‌هایی که همراه با تراشیدن و افزودن مواد ترمیمی است، معمولا" بخشی از قسمت برجسته یا بیرون‌زده تاج دندان که شامل بخش بسیار مهم و نازک دندان یعنی مینای تاج دندان است، تراشیده می‌شود و در قسمت فرورفته مواد همرنگ دندان (کامپوزیت) افزوده می‌شود تا سطح دندان صاف به نظر برسد. تراشیدن بافت سالم دندان و اضافه کردن مواد ترمیمی همرنگ به دندان و افزایش ضخامت آن هر دو برای دندان و بافت‌های نگهدارنده آن مخرب بوده و مشکلاتی را در پی خواهد داشت که پایانی ندارد.
به طور کلی نوع مشکل و شدت آن تاثیر عمده‌ای در تصمیم‌گیری دارد. توصیه متخصصان ارتودنسی این است که حتی اگر تمایل به درمان ارتودنسیندارید برای پیشگیری از به خطر افتادن سلامت دندان‌هایتان از این درمان ها هم استفاده نکنید.
بررسی معایب ردیف کردن دندان بدون ارتودنسی
در مواردی که اشکالات ظاهری مرتبط با شکل یا اندازه دندان وجود دارد ممکن است این درمان‌ها مفید باشد که در این موارد نیز مشاوره با متخصص ارتودنسی در ابتدای کار باید انجام شود. از آنجا که درمان صحیح بر مبنای رفع علت اصلی انجام می‌شود در این موارد متخصص ارتودنسی شما را به دندانپزشک مناسب ارجاع خواهد کرد.
ایراد اصلی این روش‌ها آن است که شما قسمتی از بافت سالم دندان خود را از دست می‌دهید که هیچگاه نمی‌توانید آن را به دست آورید. متأسفانه مواردی دیده شده که به اندازه‌ای از دندان برداشته شده که فرد به عصب‌کشی هم نیاز پیدا کرده است. از طرف دیگر این درمان‌ها شما را مشتری دائمی دندانپزشکی خواهد کرد، چراکه به طور مکرر دچار تغییر رنگ دوره‌ای یا مشکلات لثه و دندان خواهید شد.
